نمایش مبدأ برای چون آسمان کند کمر کینه استوار

{{سرصفحه
 | مطلع=چون آسمان کند کمر کینه استوار
 | نام شعر=
 | شاعر = صائب تبریزی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 | قالب =غزل
 | سبک = هندی
 | موضوع= امام حسین (ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}

{{ب|چون آسمان کند کمر کینه استوار|کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار}}
{{ب|خون شفق ز پنجۀ خورشید می‌چکد|از بس گلوی تشنه لبان را دهد فشار}}
{{ب|درچاه سرنگون فکند ماه مصر را|یعقوب را سفید کند چشم انتظار}}
{{ب|پور ابوتراب جگر گوشه رسول|طفلی که بود گیسوی پیغمبرش مهار}}
{{ب|روزی که پا به دایرۀ کربلا نهاد|بشنو چه‌ها کشید ز چرخ ستم شعار}}
{{ب|از زخم تیر بر بدن نازنین او|صد روزن از بهشت برین گشت آشکار}}
{{ب|اول لبی که بوسه گه جبرئل بود|بی آب شد ز سنگ دلی‌های روزگار}}
{{ب|رنگین ز خون شدست ز بی رویی سپهر|رویی که می‌گذاشت برو مصطفی عذار}}
{{ب|طفلی که ناقه الله او بود مصطفی|خصم سیاه دل شده بر سینه‌اش سوار}}
{{ب|عیسی در آسمان چهارم گرفت گوش|پیچید بس که نوحه در این نیلگون حصار}}
{{ب|نتوان سپهر را به سر انگشت برگرفت|چون نیزه بر گرفت سر آن بزرگوار}}
{{ب|از بس که طائران هوا خون گریستند|از ماتم تو روی زمین گشت لاله زار}}
{{ب|خضر و مسیح را به نفس زنده می‌کند|آنها که در رکاب تو کردند جان نثار}}
{{ب|چون خاک کربلا بشود سجده گاه عرش|خون حسین ریخت بر آن خاک مشکبار}}
{{پایان شعر}}